Windmolenpark Herkingen wordt wateropvang
Cornelis van Eck en zoon Jac zijn al dagen bezig met het sorteren van aardappelen. „Door het slechte weer kunnen we het land niet op en zijn we maar vast begonnen," zegt hij en zet de lopende band stil in een van de loodsen die hofstede Krammerzicht in Herkingen omringen.
HERKINGEN │ Vanaf het erf ziet Cornelis tot zijn genoegen dat de windmolens die langs de dijk aan het Grevelingenmeer staan bijna zijn afgebroken. Nog even en ze liggen alle drie plat. Dan kan hij beginnen met het uitvoeren van zijn plan.
Want de windmolens zijn niet tot de grond toe afgebroken. Het onderste gedeelte, zo'n 15 meter, is blijven staan. „Dat wordt mijn wateropslag voor droge periodes," zegt Cornelis. „In elke buis kan ik zo’n 300.000 liter kwijt, dus bij elkaar bijna een miljoen liter water.”
Voor zijn maatschap Agreck is dit ook het moment om over te schakelen van gewone beregening op druppelirrigatie. Zij kunnen niet zonder zoet water, zeker niet nadat enkele jaren geleden is overgeschakeld op biologische landbouw.
Samen met zijn vrouw Ria (57) en zoon Jac (25) wil hij de maatschap verder uitbouwen. „We willen op den duur een eigen afzetmarkt creëren voor onze eigen biologische producten.” En dat lukt al vrij aardig. „Onlangs hebben we een grote partij uien verkocht in Denemarken.”
Van de regen naar de drup
Nu moet Agreck het water telkens van honderden meters verderop halen. Dat hoeft straks niet meer.
Cornelis ziet het al voor zich: „Dan liggen er slangen met druppelaars in de grond die de uien en aardappelen van precies voldoende water voorzien.”
Het scheelt aanmerkelijk in het waterverbruik. „Met druppelen heb ik elke week gemiddeld 20.000 tot 30.000 liter water nodig. Met ‘regen van boven’ is dat 5 tot 6 keer meer.”
Cornelis kreeg het idee om de windmolens maar ten dele af te breken, toen hij van Eneco hoorde dat ze weg moesten. „Ik kan het water dan op een natuurlijke manier gebruiken voor de irrigatie van onze percelen.”
De windmolen wordt een wateropvang
Op deze manier krijgen de ‘oude’ molens een nieuwe functie. De overige delen van de masten en de wieken worden door een ander bedrijf verwerkt tot straatmeubilair, speeltoestellen of geluidsschermen.
Overwegend positieve reacties
Elke molen staat op een betonnen ondergrond. „Als je die weghaalt, krijg je een gat en door de druk van het water loopt dat vol met brak water," redeneert Cornelis. „Dat is gevaarlijk voor de dijk en slecht voor de waterkwaliteit in de polder.”
Alle instanties hebben zijn plan positief ontvangen en denken mee: gemeente, waterschap, provincie en Eneco. De reacties van andere boeren op het eiland zijn overwegend positief.
Een likje verf en een mooie naam
Ideeën genoeg, maar voorlopig ligt het plan nog op de tekentafel. Al heeft Cornelis wel een montagefoto gemaakt waar je drie levensgrote peperbussen in het landschap ziet staan, elk met een grote waterdruppel.
Of de 3 waterbassins ook een naam krijgen, weet Cornelis niet. „Daar heb ik nog niet over nagedacht, maar ik vind het wel een leuk idee.” Dus misschien rijden we over enkele jaren wel langs Kwik, Kwek en Kwak of Geloof, Hoop en Liefde.
Wie denkt dat de buizen vanzelf vol regenen heeft het mis. „Voor elke meter water moet er zo’n 1.000 millimeter regen vallen," rekent hij voor. „Dat is meer neerslag dan er in een heel jaar in Nederland valt.”