Watersnoodramp 1953
Op 1 februari 1953 is een groot deel van ons werkgebied getroffen door de watersnoodramp. In hun nagedachtenis werken wij dag-in-dag-uit aan een veilige Hollandse Delta.
We werkten ook mee aan podwalks in Dordrecht en Oude-Tonge. Deze podwalks horen bij de vierdelige documentaireserie 'Het water komt', die de NTR in januari 2023 heeft uitgezonden op NPO2.
Publicaties over de watersnood
In verschillende regio's zijn de afgelopen jaren speciale uitgaven verschenen over de watersnood in ons werkgebied.
- Lees voor Verhalenbundel 'Vergeet nooit het water' met ReadSpeaker docReader
- Lees voor Herdenking 60 jaar Watersnood met ReadSpeaker docReader
- Lees voor Herdenking 50 jaar Watersnood Hoeksche Waard met ReadSpeaker docReader
- Lees voor Herdenking 50 jaar Watersnood Goeree-Overflakkee met ReadSpeaker docReader
In de media (2023)
- Dijkgraaf Jan Bonjer: ‘Dijken zijn sterker dan ooit, maar we laten ons niet in slaap sussen’
- Dijkgraaf Jan Bonjer: 'Ook 70 jaar na de ramp gaat strijd tegen het water door'
- Watersnoodbijlage Eilandennieuws 2023
- Dijkgraaf Jan Bonjer in Zuidland: de herinnering moet blijven
- Prinses Beatrix bij herdenking ramp Oude-Tonge
- Kinderkrant Jong010: 'De Watersnoodramp'
- Audiotour houdt verhalen van de watersnood levend
Het gaat altijd om mensen en verbinding
Schrijven is een tweede natuur van Sabine Alders-du Bosc (64) uit Strijen. „Als klein meisje was ik al met taal bezig, ik weet niet anders of het is er altijd geweest” In 1989 bracht ze haar allereerste dichtbundel uit, maar niet alles haalt de drukpers. „Veel werk verdwijnt in een spreekwoordelijke la en komt soms pas jaren later weer tevoorschijn.”
Mensen met elkaar verbinden is de rode draad die steeds terugkomt. Ook in het gedicht ‘Op de schouders van het verleden’ gaat het niet alleen om herdenken, maar ook om doorgeven. „We moeten bewust omgaan met het water en onze leefomgeving, anders verknallen wij het voor volgende generaties.” Een belangrijk puzzelstukje was dus om heden en verleden aan elkaar te koppelen.
Het waterschap dankt zijn bestaansrecht onder andere aan vreselijke rampen zoals die van 1953. „Wij kunnen in het hier en nu leven, omdat de problemen van toen zijn opgelost. Dat geeft aan hoe belangrijk water en veiligheid zijn voor een gemeenschap.” En daarmee is de cirkel rond. „Het gaat altijd om mensen en verbinding.”
Met zo min mogelijk woorden zo veel mogelijk zeggen, dat is de uitdaging voor Sabine. „Rijmen is niet echt een voorwaarde, als een tekst maar metrum en ritme heeft.” Het resultaat van haar inspanning is een gedicht dat zowel beschouwend als betrokken is. Het gedicht is geschreven uit het gezichtspunt van mensen die de Ramp hebben overleefd, maar zich ook bewust zijn van de huidige problemen met water. Of die boodschap overkomt? „Dat is aan de lezer om te ervaren.”
.